"Xan Ghindán quiso casar-e..."

Cancioneiro popular galego

O Cancioneiro Popular Galego, obra fundamental sobre o folclore musical de Galicia, é froito do traballo de recolleita que entre 1978 e 1983 levou a cabo Dorothé Schubarth, coa inestimable axuda de Antón Santamarina, por trinta e oito zonas da nosa xeografía, incluídas áreas limítrofes. A riqueza, a diversidade e a particularidade das nosas melodías, coplas, lendas e contos prolongaron o traballo máis do inicialmente planeado e permitiron configurar un corpus de traballo sobre o que fundar unha nova metodoloxía etnomusicolóxica, con novos parámetros de clasificación e de estudo, que continúan a influír nos investigadores actuais. O resultado deste inmenso labor foi a publicación do Cancioneiro Popular Galego, en sete volumes, editado pola Fundación Barrié en 1984, que tamén tivo a xenerosidade de apoiar economicamente a prolongada estancia da profesora Schubarth en Galicia.

"Xan Ghindán quiso casar-e..."

casamento

Añobres, MORAIME (SAN XULIÁN), Muxía, A Coruña

Compilador: Dorothé Schubarth e Antón Santamarina

Tipo: música

Contido

Recollida de Delifina, 48 anos

Detalles

"Xan Ghindán quiso casar-e..." Melodía: IV 161 – Letra: IV 12e

1. Xan Ghindán quiso casar-e
non tiña muller buscada
fuille face-lo amor-e
á filla da tía Juanä

2. boas noites tía Juana
en dónde vai a rapazä
vai busca-lo ghas pra nuite
xä me pärece que tardä

3. e nesto entrou ä nenä
pola porta pärä dentro
boas noites Xan Ghindan-he
tráioche no pensamento

4. pro ti dirasmo de risa
pro eu dígocho de veras
haich’un pouquiño que vin-he
tounche quentand’äs canelas

5. e logho tés muito frío
nunca Dios che m’ä min derä
poda que queiras cäsar-e
aghora prá primaverä

6. e logho ä ti quén cho dixo
seica fui Nóso Siñor-e
eu queríame casar-e
veño a facerch’o amor-e

7. eu tämén che me cäsaba
pero pro vouncho a contar-e
quería facer un saio
téñoch’a lan por fiar-e

8. os sapatos todos rotos
o pano todo furado
se tés cartos comprä uns-e
cäsäremos de contado

9. teño tres crabäs mi boas
unhä ovellä preñada
unha gäliña que pon-he
os ovos apastorrados

10. xa sabes que son soliño
non teño con quen pärtir-e
ä riqueza non é muitä
per’häbemos de vivir-e
se mo qués dimo mosiñä
non téiah fasend’a burlä

11. fixéronll’as menisións-e
como se acostumbraba
fóronllah levar ó cura
que llah lese de contado

12.o curä tämén llas leu-e
no ofretorio dä misä
ä xente que as oíron
fartán’o corpo de risas

13. o pädriñ’ e i-a mädriñä
o cura e o sacristan-he
fartán’o corpo de risas
co conto de Xan Ghindán-he

14. do tod’ o que se pasabä
el inda nadä säbíä
cheghou o día da vodä
dixo que non o queríä

15. eu non sein o que lle pasa
i-áh rapazas desta terrä
tirans’os homes a elas
no tempo de primaverä

16. alertä nenas alertä
non caiades nä räteirä
non vos fiedes dos homes
en cant’ estades solteiräs

Referencia bibliográfica:

Schubarth, D. e Santamarina, A. (1988). "Cancioneiro Popular Galego. Romances novos, cantos narrativos, sucesos e coplas locais". A Coruña: Fundación Barrié.

Categoría

Romances tradicionais

Localización física do documento

Consello da Cultura Galega. Arquivo Sonoro de Galicia. Colección Schubarth e Santamarina

Sinatura

CD 5

Imaxes

Non hai imaxes na peza

Documentos

Non hai documentos na peza

Mapa sonoro de Galicia Que é Colabora

Mapa